Rola i zadania komisji rewizyjnych PTTK

Nowo wybrany prezes Głównej Komisji Rewizyjnej PTTK Stanisław Dygasiewicz pracuje w GKR już od trzydziestu trzech lat, a prezesem GKR jest od roku 1989. To pozwala Mu głębiej i spokojniej patrzeć na dokonujące się przemiany. Stanisław Dygasiewicz z turystyką związał się jako harcerz, a później po II wojnie światowej rozwijał te więzi jako instruktor harcerski pełniąc funkcję hufcowego. Od prawie pół wieku owocnie działa w PTTK na terenie dzisiejszego województwa kujawsko-pomorskiego. Świetnie zna szlaki piesze, wodne, przyrodnicze i motorowe swojego rodzinnego regionu. Serce i dusza turysty ciągnie Go jednak w różne regiony Polski. Szczególnie w góry, które nie tylko pokochał głęboko, ale swoją miłością do nich „zaraził” całą swoją rodzinę; ukochaną żonę i synów. Jest honorowym prezesem Oddziału Regionalnego „Szlak Brdy” w Bydgoszczy, którego był inicjatorem i jednym z założycieli. We władzach naczelnych PTTK do pracy w Głównej Komisji Rewizyjnej predystynowały Go znakomite kwalifikacje zawodowe. Pracował jako radca prawny, jako główny księgowy w oddziale NBP, jako st. inspektor w Najwyższej Izbie Kontroli. Przez cały czas nie tylko pilnował publicznego grosza, ale i mądrego nim gospodarowania. Jest w tych sprawach pryncypialny i konsekwentny. Dlatego najpierw stale monitoruje różne sfery aktywności Towarzystwa z innymi członkami Komisji. W pracy GKR PTTK świetnie współpracuje z Tadeuszem Sobieszkiem i innymi Koleżankami i Kolegami, którzy zdecydowali się na podjęcie tej trudnej i odpowiedzialnej pracy. Wspólnie dbają też o sztafetę pokoleń. Jak sam mówi, gotowość do pracy trzeba łączyć z przygotowaniem następców. Takich, którzy by potrafili być twardzi w obronie racji ekonomicznych i społecznych, ale jednocześnie głęboko rozumieli pojęcie Towarzystwo. To był obok wieloletniej społecznej pracy jeden z głównych powodów dla których PTTK nadało Jemu godność swojego Członka Honorowego.

Koleżanki i Koledzy

XV Walny Zjazd PTTK obradujący w Warszawie w dniach 14-16 września 2001 r. podsumował wyniki pracy Towarzystwa w minionej i zakreślił podstawowe zadania na najbliższą kadencję.
Główna Komisja Rewizyjna PTTK sporządziła swoje sprawozdanie, zawierające zakres zrealizowanych zadań i ich wyniki z ostatnich czterech lat. Sprawozdanie to Walny Zjazd przyjął jednomyślnie. W XV kadencji Główna Komisja Rewizyjna PTTK zamierza utrzymać kierunki przedstawione w sprawozdaniu i wysoki poziom pracy. Na działaczy GKR nowej kadencji spada zatem ważny obowiązek kontynuacji systematycznej kontroli społecznej działalności zarówno Zarządu Głównego PTTK i jego jednostek podległych, jak i poprzez komisje rewizyjne oddziałów, kół i klubów kontroli całego naszego Towarzystwa. 
Statut PTTK Główną Komisję Rewizyjną traktuje jako jedną z władz naczelnych obok Zarządu Głównego i Głównego Sądu Koleżeńskiego. Nadał jej uprawnienia do pełnej kontroli Towarzystwa oraz do udziału w jego pracach. GKR w swoim działaniu jest samodzielna i kieruje się jedynie postanowieniami Statutu PTTK oraz uchwalonym regulaminem Komisji. 
Do podstawowych zadań Komisji określonych w art. 37 Statutu PTTK należy kontrola działalności Zarządu Głównego i jego jednostek, ze szczególnym uwzględnieniem działalności finansowo-gospodarczej pod względem jej zgodności z przepisami prawa, Statutu PTTK, uchwałami Walnego Zjazdu, a także z zasadami gospodarności i rzetelności. Kontroluje także gospodarowanie środkami pieniężnymi oraz sprawowanie przez Zarząd Główny nadzoru nad mieniem zarządzanym bezpośrednio przez PTTK, jak i wniesionym do innych jednostek gospodarczych. 
Nasze Towarzystwo posiada i dysponuje znacznym majątkiem wypracowanym na przestrzeni lat swego działania. W ostatnich latach uległa zmianom organizacja i sposoby zarządzania nim. W związku z tym pojawiła się konieczność porządkowania jego stanu prawnego, dotychczas w pełni nie uregulowanego. Nadal bowiem nie wszystkie obiekty stanowią prawnie uregulowaną własność PTTK. Dążeniem PTTK winno być uregulowanie tych spraw oraz dalsze stałe powiększanie posiadanego majątku i podnoszenie jego wartości. Nie można natomiast dopuścić do jego utraty. Przeprowadzane przez Komisję Rewizyjną PTTK kontrole winny dopomóc w rozwiązywaniu tych problemów i wspomóc radą kierownictwo PTTK w prawidłowym zarządzaniu tym majątkiem. 
GKR ma obowiązek przedstawiania Zarządowi Głównemu opinii i uwag o budżecie ZG oraz wniosków w sprawie rocznego sprawozdania finansowego. 
Poza kontrolą działalności finansowo-gospodarczej, Główna Komisja Rewizyjna w XV kadencji zajmować się będzie również działalnością statutową Towarzystwa, zwłaszcza w dziedzinie realizacji programu i stanu organizacyjnego. Dotyczy to
realizacji zadań programowych i pełnego wykonania uchwał podjętych na XV Walnym Zjeździe PTTK i V Kongresie Krajoznawstwa Polskiego. GKR interesować się będzie powiększaniem stanu organizacyjnego, zwiększeniem liczby członków PTTK i opłacalnością składek członkowskich. 
Przedstawione zadania i metody pracy GKR winny być także realizowane przez komisje rewizyjne niższych szczebli w odniesieniu do działań oddziałów, kół lub klubów PTTK. Podkreślam, że po uzyskaniu przez oddziały PTTK osobowości prawnej znacznie wzrosła rola i zadania Komisji Rewizyjnej Oddziału. Konieczne jest zatem utrzymanie zasady, że KRO nie może być w mniejszym składzie niż 5-osobowym, co umożliwi pełniejszą realizację jej zadań statutowych oraz podniesie jej rangę i znaczenie w Towarzystwie. KRO winna bowiem spełniać partnerską funkcję w stosunku do kierownictwa oddziału i pomagać w upowszechnianiu programu działania. 
Działalność komisji rewizyjnych PTTK wszystkich szczebli winna być realizowana przez cały okres kadencji, przy zachowaniu poprawnej współpracy z innymi organami władz PTTK. Praca ta nie może być doraźna, winna zabezpieczać mienie PTTK, zmierzać do poszerzenia działalności programowej i organizacyjnej na każdym szczeblu działania. Wszak za istnienie Towarzystwa, stan jego majątku oraz realizację programu i rozwój organizacyjny odpowiadają wszyscy członkowie PTTK. 
Nie zapominajmy ponadto, że praca w komisjach rewizyjnych PTTK, niezależnie od szczebla organizacyjnego, jest pracą społeczną i ma służyć dobru Towarzystwa i społeczeństwu.

Stanisław Dygasiewicz