W starej książce Edwarda Moskały opis tego schroniska zaczyna się od słów. Zbudowanie schroniska na Luboniu Wielkim zawdzięczamy Oddziałowi Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Rabce, który powstał w 1928 r. i zapoczątkował rozwój ruchu turystycznego w tym regionie. Pomysł budowy schroniska zrodził się jednocześnie z myślą wybudowania wieży widokowej na szczycie Lubonia, z którego - roztaczał się wówczas jeden z najrozleglejszych widoków Beskidów i grzebienia Tatr.

W dniu 7 lipca 1929 r. na szczycie Lubonia Wielkiego odbyła się pierwsza wizja lokalna celem wyszukania najdogodniejszego miejsca pod budowę schroniska. Rozpoczęto gromadzenie potrzebnych funduszów. We wrześniu 1929 r. sporządzono już listę właścicieli pensjonatów, do których zwrócono się później z prośbą o datki na budowę schroniska. Parcelę ofiarował i wydzielił z lasów plebańskich ksiądz Jan Surowiak, jeden z założycieli Oddziału PTT w Rabce. Drzewo na budowę pochodziło z lasów porębiańskich, a przetartego w tartaku Galicy w Mszanie Dolnej. Należy tu podkreślić ogromną ofiarność i zaangażowanie członków ówczesnego Oddziału PTT w Rabce przy budowie tego schroniska. Ksiądz Jan Surowiak pokrył z własnych funduszów koszty zwózki kamienia, J. Łatko z Rabki ofiarował okna i drzwi, dyrektor Teatru Polskiego w Katowicach M. Sobański zakupił materiał na drewnianą część schroniska oraz pokrył koszty zwózki i robocizny. Dużą pomoc w uzyskaniu środków na wykończenie budynku okazał M. Orłowicz.

Na początku 1932 r. zakupiono dla schroniska nowe wyposażenie noclegowe z funduszów przekazanych przez Akademicki Oddział PTT w Krakowie. Rozpoczął się trudny okres eksploatacji tego obiektu.

Niedawno przyszło do Zarządu Głównego PTTK i naszej redakcji zaproszenie na uroczystość 70-lecia schroniska PTTK im. Stanisława Dunin-Borakowskeigo na Luboniu Wielkim. Do tego położonego 1022 m n.p.m. schroniska PTTK zaprosili wspólnie Oddział PTTK w Rabce Zdroju oraz Schroniska i Hotele PTTK "Karpaty" Sp. z o.o. w Nowym Sączu.

5 września niebo się popłakało ze wzruszenia podczas tej uroczystości. Obecni wspominali swoje pierwsze i kolejne wizyty w tym architektonicznym jedynym w swoim rodzaju naszym schronisku. Kogóż tam nie było... Wzruszona Elfryda Trybowska Członek Honorowy PTTK dzieliła się z wiceprezesem ZG PTTK Edwardem Kudelskim obawą jak obecni zapamiętają ten deszczowy jubileusz. Zapewniamy, że wbrew aurze to schronisko pamięta się słoneczne. Życzymy następnych słonecznych lat.