Województwo wielkopolskie

Wielkopolska Korporacja Oddziałów powstała w dniu 12.12.1992 r. Wcześniej, bo już 4 grudnia 1991 r., powstała Rada Prezesów Oddziałów Województwa Poznańskiego. To właśnie rada prezesów zapoczątkowała spotkania oddziałów, które były zgrupowane na terenie okrojonej Wielkopolski. Na przestrzeni lat 1992-2000 konsolidowała się współpraca oddziałów z województw: poznańskiego, leszczyńskiego, pilskiego, konińskiego i kaliskiego. WKO PTTK kształtowała się organizacyjnie. W 1992 r. w WKO było skupionych 13 oddziałów, w 1993 przystąpiło dalszych 14, w kolejnych latach przystąpiło: 1995-1, 1996-1, 1998-1, 1999-1 i 2000-1. Tak więc w momencie nowego podziału administracyjnego kraju i przywrócenie Wielkopolsce poprzedniego kształtu Towarzystwo nasze było scalone i niczego nie musieliśmy organizacyjne poprawiać.

Niezależnie od daty przystąpienia lub nie, Zarząd WKO PTTK zapraszał na swe zjazdy wszystkich przedstawicieli oddziałów, tak rodziła się jedność działania. W okresie od pierwszego zjazdu odbyło się takich imprez czternaście i to na sesjach wyjazdowych, niekiedy kilkudniowych poza Poznaniem: w Obrzycku, Margoninie, Brodnicy, Różance, Przesiece, Karpaczu, Sierakowie, Luboniu i Szamotułach. Wzięło w nich udział kilkaset działaczy. To w trakcie takich spotkań następowała konsolidacja i platforma porozumienia. Tu rodziły się projekty wspólnych imprez o charakterze początkowo międzywojewódzkich, a od 1999 r. wielkopolskich. Wspólne działanie pomogło w odbudowie struktur w postaci komisji i klubów o charakterze ogólnowojewódzkim, które przejęły ciężar organizacji i programowania działalności w poszczególnych dziedzinach turystyki kwalifikowanej. Oddziały przyjęły pod swoje skrzydła komisje o zasięgu wojewódzkim, realizując plany, jakie na nich spoczywają. Nie trzeba mówić, że ponoszą z tego tytułu koszty obsługi. Postawa oddziałów w tym przypadku jest budująca. Wydano wspólny kalendarz imprez, który pozwalał objąć pełny zakres imprez organizowanych przez oddziały. Tak rosła solidarność w pracy, która przekształciła się obecnie w rutynowe działanie. To jest zwycięstwo racjonalnego myślenia o Towarzystwie w kategoriach globalnych.

Warto podkreślić działania, które zmierzały do porządkowania rejestracji kadry, a także jej szkolenia. Odbyły się kursy dla kandydatów na przodowników turystyki pieszej, górskiej, znakarzy szlaków, w zakresie ochrony przyrody, organizowano sesje egzaminacyjne na poszerzenie uprawnień, a także mianowania na instruktorów krajoznawstwa.

Mimo słabości finansowej oddziałów dzięki aktywności działaczy w imieniu Wielkopolskiej Korporacji Oddziałów PTTK, odbyły się imprezy o charakterze dydaktyczno-szkoleniowym dla młodzieży. Do nich zaliczamy: Ogólnopolski Młodzieżowy Turniej Turystyczno-Krajoznawczy, Ogólnopolski Młodzieżowy Konkurs "Poznajemy Ojcowiznę", Wielkopolski Sejmik Krajoznawczy Młodzieży Szkół Podstawowych i Ponadpodstawowych. Zrozumiałe jest, że działanie to nie nosi cech ciągłości, gdyż brak jest dostępu do finansów na szczeblu wojewódzkim, a WKO PTTK nie dysponuje żadnymi finansami.

Wysoko oceniamy zainteresowanie oddziałów PTTK w Wielkopolsce w WKO PTTK. Dowiodła tego raz jeszcze Regionalna Konferencja Oddziałów PTTK, która odbyła się 15 maja 2001 r. we Wronkach. Frekwencja delegatów wynosząca 97% i ich merytoryczne wystąpienia w dyskusji dowiodły, że działacze naszego Towarzystwa są szczerze zainteresowani jego umacnianiem i rozwojem. Główną słabością oddziałów jest ich kondycja finansowa. Oddziały pozyskują finanse na realizację zadań celowych od samorządów lokalnych, które są zainteresowane rozwojem turystyki kwalifikowanej. Niestety, nie wszystkie samorządy czynią to wystarczająco skutecznie. Mamy aktyw gotowy do czynu - jednak by dobre chęci, kwalifikacje i zaangażowanie mogło być skutecznie wykorzystane, trzeba stworzyć bardziej stabilne podstawy ekonomiczne. Z samych funduszy celowych oddziały nie zbudują trwałych fundamentów ekonomicznego bytu. Warto więc posłuchać, o co postulują choćby w materii podziału składki członkowskiej, czy też rezygnacji z jej pobierania na rzecz ZG PTTK. Niebagatelnym czynnikiem jest ustabilizowanie ogniwa pośredniego poprzez nadania mu takich uprawnień, by w świetle obowiązujących przepisów państwowych i samorządowych mogło stać się narzędziem pozyskiwania środków na rzecz słabych ogniw naszego Towarzystwa. Z całym przekonaniem jesteśmy za tym, by jednocześnie oddziały zachowały osobowość prawną, a także by były ogniwem podstawowym. Natomiast ogniwo pośrednie winno stać się tak, jak w naszym przypadku platformą porozumienia i integracji.

Marian Chudy