Województwo kujawsko-pomorskie

Za największy sukces Sejmiku Prezesów PTTK Województwa Kujawsko-Pomorskiego osobiście uważam - wypracowaną w ciągu dwóch... lat formułę tych spotkań. Nie ma tu miejsca dla działaczy z aspiracjami, skłonnościami do odgrywania pierwszoplanowych ról, oderwanych od rzeczywistości czy nie liczących się ze zdaniem innych. Podczas obrad sejmiku wszyscy uczestniczący prezesi czy wydelegowani w ich zastępstwie przedstawiciele oddziałów PTTK posiadają takie samo prawo głosu oraz uprawnienia. Wybrane prezydium sejmiku stanowi formalne kryterium reprezentacji Towarzystwa i jego problemów na obszarze województwa kujawsko-pomorskiego. Spotkania sejmiku są niezwykle owocne i przebiegają w szczególnie koleżeńskiej atmosferze. Nie oznacza to, że w poruszanych problemach, związanych z działalnością statutową Towarzystwa, nie występują odmienne zdania. Bardzo istotną tematyką każdorazowego spotkania sejmiku jest prezentacja oddziału PTTK-owskiego - gospodarza, podczas której przybliżona jest działalność statutowa i gospodarcza.

Bardzo często spotkania te stanowią ucztę duchową dla krajoznawców, gdzie dzięki zaangażowaniu oddziału - gospodarza wszyscy uczestnicy sejmiku mogą zobaczyć ciekawy obiekt czy też poznać najbliższą okolicę. Generalnie można skwitować spotkania sejmikowe, że są one atrakcyjne i niepowtarzalne. Poza tym zapadają tam ważne decyzje, jak np. ustalane są terminy eliminacji wojewódzkich turniejów i konkursów dla młodzieży czy dobierani organizatorzy tych imprez. Dotychczas sejmik spotkał się 11 razy w 11 różnych oddziałach PTTK na obszarze województwa kujawsko-pomorskiego. Czy nie jest to sukcesem?

W najbliższym czasie sejmik prezesów ma kilka istotnych problemów do rozwiązania: zaakcentuję jedynie trzy z nich. Pierwszy to niedopuszczenie do sformalizowania i zetatyzowania dotychczas funkcjonującego ciała społecznego, jakim jest sejmik. Szkoda byłoby niszczyć oddolną inicjatywę płynącą z potrzeby serca i chwili. Druga kwestia to skupienie uwagi sejmiku prezesów i znalezienie "antidotum" na marazm i stagnację, w które popadło kilka oddziałów PTTK na naszym terenie. Jest to bardzo istotny problem, z którym boryka się większość oddziałów Towarzystwa z całego kraju. Zamierzamy jako działacze sejmiku trafić do tych "siedzib", wysłuchać działaczy, dokonać analizy i spróbować zastosować "kurację leczniczą". Z całą pewnością jest to program długofalowy, wymagający dobrej woli nie tylko ze strony sejmiku, ale co najważniejsze, żeby nie być posądzonym o wtykanie nosa w cudze sprawy - dobrej woli - danego oddziału. Sejmik prezesów ma na to kilka pomysłów. Wreszcie trzeci temat z szerokiego wachlarza problemów do rozwiązania to sfery związane z przewodnictwem turystycznym oraz szlakami turystycznymi. Obie dziedziny mają korzenie w działalności i tradycjach Towarzystwa. Jest jednak tendencja podparta ustawą o usługach turystycznych, aby było nieco inaczej, aby osłabić lub całkowicie wyeliminować liczącą się przez całe lata działalność w zakresie przewodnictwa ze strony Towarzystwa. Sprawa znakowania szlaków turystycznych pieszych czy rowerowych powoli także "pragnie się nam wymknąć" spod naszych skrzydeł. Jakie będą następstwa? Łatwo przewidzieć. Dowolność w oznakowywaniu, różna symbolika, fatalny bałagan. Uważam, że obie wymienione sfery nie podlegają żadnym dyskusjom i bezapelacyjnie powinny stanowić domenę Towarzystwa chociażby ze względu na lata praktyki i opieki.

Gdybym miał ustalić hierarchię tych problemów, z pewnością ten ostatni znalazłby się na pierwszym miejscu.

Henryk Miłoszewski