Turysta pieszy od zawsze

Wójcik Aleksander - lat 78, zam. w Lublinie, członek PTTK od 1956 r., pełniący od 1960 r. znaczące funkcje na różnych szczeblach władz lokalnych, wojewódzkich oraz centralnych PTTK. Inicjator i organizator wielu rajdów Oddziału Miejskiego PTTK w Lublinie oraz imprez centralnych z ramienia KTP ZG PTTK. Organizator szkoleń przodowników TP. Był jednym z twórców nowego systemu znakowania szlaków pieszych o zasięgu ponadregionalnym. Prekursor i inicjator ogólnopolskich rajdów pieszych. Przez 15 lat był członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma ZW PTTK "Wędrowiec Lubelski". Autor wielu opracowań o charakterze historycznym, krajoznawczym, popularyzatorskim. Współautor regulaminów PTP i OTP. Opracował wydawnictwa szkoleniowe KTP ZG. Był rzecznikiem KTP ZG. Wychowawca młodych kadr przodowników turystyki pieszej i znakarzy szlaków turystycznych. Legitymuje się 45-letnią udokumentowaną działalnością o wybitnym znaczeniu dla Towarzystwa. Ma uprawnienia przodownika turystyki pieszej, honorowego przodownika turystyki pieszej. Odznaczony i wyróżniony: Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką "Zasłużony Działacz Turystyki", odznaką "Za Zasługi dla Lubelszczyzny", odznaką "Zasłużony dla Lublina", Złotą Honorową Odznaką PTTK, Medalem 50-lecia PTTK i in.

Aleksander Wójcik

Po połączeniu PTT i PTK w PTTK w 1950 r., w Lublinie w 1951 r. utworzony został Zarząd Okręgu PTTK. Część działaczy lubelskiego Oddziału PTK, przekształconego w 1951 roku w Oddział PTTK, skupiła się w Kole Grodzkim, późniejszym Kole nr 1. Koło nr 1 stało się "kuźnią" kadr oddziałowych. Od samego początku działała w nim z wielkim poświęceniem Józefa Hunek, popularna Ziuta, Członek Honorowy PTTK. Od lat 50-tych jedną z form działalności koła były wycieczki sobotnio-niedzielne. Od 1956 roku do lat 90-tych Oddziałowe Koło nr 1 proponowało mieszkańcom Lublina udział w wycieczkach w każdym tygodniu. Od początku współorganizatorem tych wycieczek był Aleksander Wojcik. Był także inicjatorem i współorganizatorem znaczących rajdów "Roztocze", "Pojezierze Łęczyńsko-Włodawskie", które z czasem zyskały rangę ogólnopolskich. Sukcesy w turystyce pieszej przyczyniły się do uzyskania przez kolegę Olka pozycji jednego z liderów w tej dyscyplinie w województwie lubelskim. W latach 1960-64 był członkiem Oddziałowej Komisji Turystyki Pieszej, a od 1964 do 1990 roku członkiem i przewodniczącym Okręgowej i Wojewódzkiej Komisji Turystyki Pieszej. Razem z zespołem współpracowników i wychowanków upowszechnił turystykę pieszą w zakładach pracy i szkołach. Szczególną rolę przywiązywał do zdobywania Odznaki Turystyki Pieszej. Od roku 1966 do 1997 był członkiem Komisji Turystyki Pieszej przy Zarządzie Głównym PTTK, z którą przez wiele lat organizował i współorganizował Ogólnopolskie Zloty Przodowników Turystyki Pieszej oraz Ogólnopolskie Wysoko Kwalifikowane Rajdy Piesze.

Aleksander Wójcik szczególną wagę przywiązywał do szkolenia kadry przodownickiej, które gwarantowało rozwój turystyki pieszej, oraz do znakowania szlaków pieszych. W czasie, kiedy przewodniczył Okręgowej Komisji Turystyki Pieszej, a także był członkiem Zarządu Okręgu PTTK (1964-75) oraz wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego PTTK (1975-90), znacznie zwiększyła się sieć znakowanych szlaków turystycznych w województwie lubelskim. Był także jednym z twórców nowego systemu znakowania szlaków pieszych o zasięgu ponadregionalnym, wnosząc istotny wkład do rozwoju turystyki i krajoznawstwa w Polsce. Opracował wydawnictwa szkoleniowe dla przodowników TP i dbał o ich upowszechnianie. Był także rzecznikiem prasowym KTP ZG PTTK.

W latach 80-tych był współinicjatorem "Wędrowca Lubelskiego" - czasopisma Zarządu Wojewódzkiego PTTK, wydawanego przez Regionalną Pracownię Krajoznawczą w Lublinie. Przez 15 lat dbał o to, aby obecna w nim była także turystyka piesza i krajobrazy ojczyste.

Aleksander Wójcik był wieloletnim członkiem komisji egzaminacyjnej przodowników TP w województwie lubelskim i równocześnie prowadził szkolenia przodowników turystyki pieszej, rozbudzając zamiłowanie do kraju.

Po przejściu na emeryturę w swoim zakładzie pracy nadal pracował społecznie w Zarządzie Wojewódzkim PTTK, a w Oddziale Miejskim PTTK w Lublinie wrócił do Koła nr 1, obejmując w nim prezesurę. Dla młodych przodowników jest przykładem krajoznawcy niezmiennie uznającego upowszechnianie wiedzy o kraju za wartość najwyższą.

Zarząd Oddziału Miejskiego PTTK w Lublinie