Nie potrafi inaczej

Piwoński Andrzej - lat 73, zam. w Warszawie, członek PTTK od 1953 r. Wieloletni działacz Oddziału Żoliborskiego PTTK w Warszawie pełniący wiele funkcji społecznych na szczeblu oddziału do prezesa włącznie, wiceprezesa Stołecznego Zarządu Wojewódzkiego PTTK, członka KTM ZG PTTK i członka GSK PTTK. Działając w związkach zawodowych przyczynił się do pozyskania cennego aktywu turystycznego dla PTTK. Współtworzy i rozwija koła zakładowe i oddziały. Duże zasługi wniósł w rozwój turystyki wśród członków spółdzielni mieszkaniowej, doprowadzając do podpisania "Porozumienia o współdziałaniu Spółdzielczości Mieszkaniowej i PTTK" na terenie Warszawy. Propagując turystykę i krajoznawstwo w działalności autostopu pozyskał dla tej formy działania wiele instytucji, organizacji oraz środków masowego przekazu. Na bazie tej współpracy z możliwości uprawiania turystyki i poznania kraju skorzystało ponad milion młodych turystów. Zdobył uprawnienia strażnika ochrony przyrody, organizatora turystyki, przodownika TMot. oraz uprawnienia żeglarskie. Odznaczony i wyróżniony: Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Złotym Medalem "Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej", Złotą Odznaką "Zasłużony Działacz Turystyki", Złotą Honorową Odznaką PTTK, Medalem 50-lecia PTTK i in.

Andrzej Piwoński z żoną Zofią

Należy do tych ludzi, którzy idą przez życie z uśmiechem, pracowicie i z uporem. To Jemu w dużej mierze zawdzięczamy rozwój autostopu w Polsce, owocną działalność oddziału PTTK na Żoliborzu, organizującego od lat największą w Polsce turystyczną imprezę na nizinach - Zlot Palmiry oraz współtworzenie wielu oddziałów PTTK w Warszawie.

Życiorys podobny do innych z jego pokolenia. Barwny i patriotyczny. W okresie okupacji jako 14-letni chłopak remontuje kajak i próbuje kajakowej przygody. Niewiele później wstępuje do Armii Krajowej i bierze udział w partyzantce w Puszczy Kozienickiej. Dzisiaj przypomina o tym stopień podporucznika Wojska Polskiego, Krzyż Partyzancki i Krzyż Armii Krajowej, a także działalność w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. Wcześniej zjednoczył wielu żołnierzy września, Armii Krajowej, Ludowego Wojska Polskiego i uczestników walk na Zachodzie, pracujących zawodowo w PTTK, w kole ZBOWID. I razem z nimi dbał o zachowanie prawdy i szacunku w kształtowaniu świadomości historycznej młodych. Stąd Jego olbrzymie zaangażowanie w organizację zlotu w Palmirach.

Inną, mniej może nam znaną, pasją Andrzeja było fotografowanie. Szczególnie fascynowała Go fotografia przyrodnicza i sportowa. Jednak największym Jego sukcesem fotograficznym były publikowane w całej polskiej prasie zdjęcia z historycznych zdarzeń października 1956 r. Z dumą pokazuje te zdjęcia i z pasją mówi o ówczesnych nadziejach i pragnieniach. Zawsze bowiem był i jest egalitarystą. I wtedy, kiedy organizował koła PTTK w Spółdzielczości Mieszkaniowej i współtworzył pierwszy w kraju oddział PTTK przy Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. I wówczas kiedy rozwijał autostop, łącząc go z turystyką krajoznawczą. Warto pamiętać, że z tej formy turystyki korzystało rocznie kilkadziesiąt tysięcy młodych uczestników, a niewielki wzrostem dyrektor autostopu, Andrzej Piwoński rósł radością osób, które spotykał na szlaku i z którymi razem się cieszył na corocznych zlotach autostopu.

Miałem przyjemność poznać Andrzeja jako prezesa oddziału na Żoliborzu, który przyjął mnie w szeregi Towarzystwa w Warszawie. Dzięki Niemu poznałem wspaniały klimat tworzony przez ludzi, którzy od 40 lat organizują zlot w Palmirach, gromadzący corocznie od 2 do 3 tysięcy uczestników, głównie młodzieży z różnych stron Polski.

Zastanawiałem się nad tym, co daje Jemu siłę i co budzi w Nim takie głębokie starania o to, aby nasze Towarzystwo było Rodziną. Na pewno ciągłe zauroczenie Polską. Na pewno też ustawiczna ciekawość świata i odkrywanie jego skarbów wspólnie z przyjaciółmi. Jest jednak jeszcze jedna wielka i chyba pierwsza sprawa - żona i rodzina. Niedawno w swoich ulubionych Tułowicach, w PTTK-owskim obiekcie, świętował wspólnie z ukochaną żoną Zofią (ma Srebrną Honorową Odznakę PTTK), rodziną oraz gronem przyjaciół 50 lat pożycia małżeńskiego. I tak się dziwnie, a może właśnie normalnie złożyło, że prawie wszyscy byli z PTTK. I tak samo dla nich, jak dla Zofii i Andrzeja, przenikały i wiązały się wzajemne te więzi osobiste, pracy i piękna ojczystego krajobrazu. Serdeczne i owocne.

Andrzej Gordon