Fotograf ojczystego kraju

Doniec Waldemar - lat 79, zam. w Łodzi, członek PTK od 1949 r., PTTK od 1953 r., pełniący liczne funkcje na szczeblu wojewódzkim i centralnym: 1956-90 wiceprezes Zarządu Okręgu i Wojewódzkiego w Łodzi, 1974-90 przewodniczący Zespołu i Komisji Fotografii Krajoznawczej ZO i ZW w Łodzi, 1960-64 członek ZG, 1962-64 przewodniczący Komisji Doposażeń i Remontów w ZG, 1985-91 członek Komisji Fotografii Krajoznawczej ZG, 1990-97 przewodniczący Rady Programowej Centrum Fotografii Krajoznawczej PTTK, 1991-97 przewodniczący Komisji Krajoznawczej ZG PTTK. Organizator i współorganizator wielu imprez turystycznych, sejmików, konkursów, wystaw, przeglądów, plenerów. Autor publikacji nt. Tomaszowa Mazowieckiego, Spały, Sieradza, Rawy Mazowieckiej, Sulejowa, Piotrkowa Tryb., Łęczycy, Łowicza. Ma uprawnienia przodownika turystyki górskiej, Honorowego Przodownika Turystyki Górskiej, instruktora fotografii krajoznawczej. Odznaczony i wyróżniony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem 30-lecia PL i 40-lecia PL, Medalem "Za udział w wojnie obronnej 1939", Medalem Zwycięstwa i Wolności, Złotą Honorową Odznaką PTTK, Medalem 100-lecia Turystyki Polskiej, Honorową Odznaką Miasta Łodzi, odznakami "Zasłużonego Działacza Turystyki", "Zasłużonego Działacza Kultury" i in.

Waldemar Doniec (stoi) obok śp. Fryderyk Kremser

W poznałem przed wielu laty, jako ówczesnego wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego PTTK. Nie był to oczywiście początek jego działalności, gdyż rozpoczął ją jeszcze w PTT, a w PTTK pracował jako przodownik turystyki górskiej w Oddziale Łódzkim, organizator rajdów świętokrzyskich, redaktor "Wędrownika", uczestniczył w pracach Zarządu Głównego PTTK (m.in. w Komisji Standaryzacji Obiektów Turystycznych) i aktywnie działał na polu fotografii krajoznawczej. Od początku zwróciłem uwagę na Jego wewnętrzny spokój i umiejętność racjonalnego podejścia do najbardziej skomplikowanych problemów. Nakładająca się na to wielka pracowitość i energia działania powodowały, że Waldek w swojej działalności osiągał skutki, o jakich inni mogli tylko marzyć. Umiał ponadto znakomicie znajdować sojuszników i współpracowników do tych działań. Jak się później przekonałem, są to cechy człowieka urodzonego i nadal zakochanego w górach. Człowieka, który umie widzieć więcej i kochać więcej niż inni są w stanie zaledwie zauważyć.

Tak się składa, że Waldemar Doniec brał udział (i bierze nadal) we wszystkich najbardziej spektakularnych działaniach łódzkiego PTTK. Jako wieloletni wiceprezes ZW PTTK włożył wielki wkład pracy w pozyskanie, a następnie w odbudowę zabytkowego pałacyku PTTK w Łodzi. Nawet w trakcie absorbującego remontu pałacyku, nie zaprzestawał działalności krajoznawczo-turystycznej, pilotując tak duże imprezy, jak Łódzkie Dni Turystyki, czy Łódzkie Dni Opieki nad Zabytkami.

Największym, jak dotąd, osiągnięciem Waldemara Dońca jest zapewne utworzenie, z Jego inicjatywy i przy Jego ogromnym wkładzie pracy, Ogólnopolskiego Centrum Fotografii Krajoznawczej, które stało się wówczas ratunkiem dla bogatych zbiorów fotograficznych spod znaku PTTK, a dziś pozostaje aktywną i żywą jednostką programową PTTK.

Myślę, że nie przypadkowo działacze fotografii krajoznawczej właśnie Waldemarowi Dońcowi powierzyli przewodniczenie Komisji Fotografii Krajoznawczej ZG PTTK w najtrudniejszym okresie dla naszej organizacji. Potrafił nie tylko komisję przeprowadzić przez trudny okres w Towarzystwie, ale ją uporządkować i wzmocnić - między innymi przez umiejętność pozyskania dla tej działalności zarówno działaczy doświadczonych (których Towarzystwo zagubiło), jak też ludzi młodych i bardzo uzdolnionych.

Waldek jest jedną z tych osób, które w szczególny sposób rozumieją znaczenie słowa "Towarzystwo". Dzięki temu wiem, że mogę liczyć na jego pomoc nie tylko w sprawach organizacji, ale również w wielu codziennych i rodzinnych kłopotach. Pozwoliłem sobie o koledze Waldemarze Dońcu pisać "po imieniu", a to tylko dlatego, że łączy nas nie tylko wspólna pasja, ale także, mam nadzieję, wieloletnia przyjaźń, która jest dla mnie wielkim zaszczytem.

Andrzej Danowski