Można powiedzieć, że nie jest źle. Trudno inaczej zinterpretować wymowę liczb. W tej kadencji, statystycznie oczywiście, w ponad 107 tysiącach imprezach tylko turystyki kwalifikowanej organizowanej przez ogniwa PTTK wzięło udział prawie 2,8 miliona osób. Ciągle naszą wizytówką jest ponad 53 tysiące kilometrów wytyczonych wyznakowanych i konserwowanych przez PTTK szlaków turystycznych. A jednak odczuwamy jakiś niepokój. Dlaczego?

W okresie tegorocznej kanikuły w piśmie pozornie od nas dalekim, bo w "Świecie kobiety", ale także w już bliższym nam miesięczniku "Podróże" ukazały się dwa odmienne raporty o turystyce wodnej. Odmienne jednak były tylko łamy. Poza tym były podobne. Raport obejmował te rzeki, które nasze Towarzystwo przez całe lata nie tylko promowało, ale i w dużej mierze, jak na Krutyni, Czarnej Hańczy czy Brdzie, nieźle zagospodarowało. Inną sprawą, która łączyła te raporty, była w nich prawie nieobecność PTTK. Nasze kochane Towarzystwo zostało w nich odnotowane bardzo, bardzo skąpo i prawie wyłącznie, jako gestor bazy. Może ktoś chce, aby nas tylko tak postrzegano? Może sami za mało robimy, aby było inaczej?

Sądzę, że przede wszystkim musimy się usłyszeć sami. Odpowiedzieć sobie na pytanie czy to, co jest, nam się podoba? A jeśli odpowiemy przecząco, to ruszy cała lawina kolejnych pytań. Co powinniśmy zrobić? Na co nas stać? Kto może być naszym sojusznikiem?

Sierpień i wrzesień sprzyjają najpiękniejszym wędrówkom w górach. Obserwujemy, wędrówki z dolin w góry i odwrotnie, zanik grupek wędrujących od schroniska do schroniska. I także pojawia się refleksja, czy atomizacja dzierżawionych przez różne osoby schronisk nie przyczyniła się do tego, że coś tracimy?

Można tylko mieć nadzieję, że głosy tych, którzy uważają, iż lepszych rozwiązań niż już istniejące nie ma, nie zagłuszą zwykłego głosu rozsądku. Czas nie pracuje na naszą korzyść. To, co jeszcze niedawno było słuszne, nie musi być takie dzisiaj i jutro?

Zbigniew Murszewski