Refleksje o refleksjach Kamyczek do swojego ogródka

Zaskoczył i zdziwił mnie tekst kolegi Stróżeckiego. Nie żywiłbym tych uczuć, gdyby refleksje owe wyszły spod pióra kogoś spoza Komisji Turystyki Pieszej ZG PTTK, ale członek komisji (poprzedniej i obecnej kadencji) powinien chyba raczej swe wynurzenia przekuć w działanie na forum tejże komisji. Kadencja trwa cztery lata. Nie dostrzegłem przez ten czas jakiejś szczególnej aktywności kolegi na rzecz zmian regulaminu dużych Odznak Turystyki Pieszej. Nie dostrzegłem również żadnych przejawów aktywności na rzecz popularyzacji tych odznak, a były po temu okazje, choćby podczas OWRP Jura 2001, którego kolega Stróżecki był komandorem. Stawianie komisji zarzutów w tej sytuacji uważam za niesmaczne.

Niska ilość zdobytych dużych OTP jest z pewnością tematem do dyskusji. Potrzeba wysiłku komisji, aby tę sytuację zmienić. Sądzę, że zmiany zmierzające do zredukowania wymagań nie są najlepszą drogą. Te "blachy" mają swoją rangę wśród turystycznej braci. Pójście na łatwiznę pewnie zwiększyłoby ilość weryfikacji, ale czy o to chodzi? Mówił o tym wiceprezes ZG PTTK Franciszek Midura podczas Krajowej Narady Aktywu Turystyki Pieszej. Widocznie ten głos nie przekonał zwolenników wysokich liczb w sprawozdaniach.

Moje wątpliwości budzą również inne fragmenty "refleksji". Jako uczestnik narady śmiem twierdzić, że fakty są naginane do tezy artykułu. Poczułem się szczególnie "wywołany do tablicy" jako członek komisji uchwał i wniosków, która rzekomo manipulowała treścią zgłoszonych wniosków. Istotnie, próbowaliśmy je ubrać w szerszy kontekst i poprawną polszczyznę. Po to głosuje się sformułowane wnioski, aby zgłaszający mógł wprowadzić swoje poprawki i aby większość delegatów wypowiedziała się, co do słuszności zgłaszanych propozycji. I taka procedura obowiązywała na KNATP. Będąc z natury optymistą wierzę, że wspólnie znajdziemy sposób na poszerzenie grona zdobywców dużych OTP. Wspólnym działaniem - nie narzekaniem.

Stanisław Łuć