Refleksje po Krajowej Naradzie Aktywu Pieszego
OTP niechciane dziecko Komisji Turystyki Pieszej?

W sprawozdaniu Komisji Turystyki Górskiej za minioną kadencję możemy się doczytać (str. 2) następującego stwierdzenia: "Turystyka górska plasuje się na drugim miejscu w PTTK (po turystyce nizinnej) pod względem liczby wycieczek, imprez i ich uczestników oraz liczby przodowników, zaś bezapelacyjnie na pierwszym miejscu pod względem liczby zdobytych odznak." Trudno porównywać ilość małych GOT i OTP, ponieważ w sprawozdaniu KTP ZG nie ma ilości weryfikowanych odznak przez terenowe referaty weryfikacyjne. Natomiast duże odznaki zarówno GOT, jak i OTP weryfikowane są centralnie tylko przez referaty przy ZG. Jak więc wygląda porównanie weryfikacji dużych odznak? Posłużmy się sprawozdaniami za minioną kadencję:

A więc jak widać z zestawienia, chociaż jest znacznie więcej imprez pieszych i kadry przodownickiej nizinnej niż górskiej, przeciętnie za 4-lecie jest zdobywanych ponad 4-krotnie więcej srebrnych odznak górskich niż nizinnych oraz prawie 6-krotnie więcej złotych. Te różnice w poszczególnych latach dochodzą do 1000% i 1500%. Co jest przyczyną niełaski odznak pieszych? Dla bywalców zlotów przodowników turystyki pieszej i ostatniej Krajowej Narady Aktywu Pieszego jest to oczywiste - od lat trwa bezskutecznie walka o odformalizowanie zdobywania dużych OTP. Chodzi przede wszystkim o zniesienie konieczności opisów, czyli swego rodzaju kronik zdobywania dużych Odznak Turystyki Pieszej. Zwolennicy utrzymania dotychczasowego systemu argumentują, że ponieważ mamy Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, to prócz wędrówki pieszej musi być także udokumentowana treść krajoznawcza i to koniecznie w formie szczegółowego opisu.

W rezultacie doszło do takiego paradoksu, że trudniej pod względem krajoznawczym jest obecnie zdobyć dużą OTP niż duże odznaki krajoznawcze. Na KNAP w dniu 17 listopada doszło do kolejnego starcia na ten temat i zwolennicy nowelizacji przegrali głosowanie stosunkiem głosów ok. 3: 2, przy czym przed głosowaniem były próby niedopuszczenia do sformułowania wniosku w sposób jednoznaczny. Również nie powiodła się próba dopuszczenia przejścia tras dwutygodniowych na OWRP do zdobywania dużej złotej OTP.

Ponieważ w ostatnich latach prawie wszystkie komisje turystyki kwalifikowanej wobec zmniejszenia się ruchu turystycznego znowelizowały swe regulaminy w kierunku uproszczenia wymagań, upór Komisji Turystyki Pieszej w utrzymaniu dotychczasowego regulaminu Odznaki Turystyki Pieszej ma znamiona "niechcianego dziecka", to znaczy, że KTP nie zależy, by odznaka była zdobywana. I jeszcze jedna uwaga dotycząca różnic: KNAG, mimo że miała półtora raza więcej delegatów niż piesza, odbyła się bardzo sprawnie, już o godz. 14.30 były znane wyniki wyborów, narada przedłużała się tylko w związku ze sformułowaniem wniosków, natomiast KNAP wyniki wyborów ogłosiła dopiero o 17.30, przy czym były problemy techniczne z listami kandydatów. Natomiast na pochwałę obu tych krajowych narad zasługuje to, że odbyły się w ciągu jednego dnia, w związku z czym oddziały delegujące kandydatów płaciły tylko za podróż. Natomiast szereg innych krajowych narad i to z reguły tych, gdzie jest mniej ogniw w kraju, organizowało swe narady 2-3-dniowe, co znacznie podrażało koszty udziału w naradzie i wiele biedniejszych oddziałów musiało zrezygnować z wysłania na nie swych delegatów.

Andrzej Stróżecki