POLSKIEGO TOWARZYSTWA TURYSTYCZNO-KRAJOZNAWCZEGO
Kwartalnik
1 (5)/2002
ISSN 1642-0853

...To co przeżywa się chodząc po pionowych jaskiniach nie odda żaden opis ani najlepiej nakręcony film... Jest to szansa na wspólną przygodę i niezapomniane wrażenia.

Grotołazi w PTTK



Litmanowa Jakinia. Słowacja.
Kurs wspinaczkowy dla uczestników
kursu taternictwa jaskiniowego
fot. Anna Antkiewicz

Jaskinie tatrzańskie, podobnie jak większość jaskiń na świecie, są jaskiniami krasowymi. Woda nasycona dwutlenkiem węgla, krążąc w skałach rozpuszcza je tworząc coraz większe podziemne pustki. Jeśli taka pustka skalna jest osłonięta z trzech stron i mieści się w niej człowiek, to znaczy, że mamy do czynienia z jaskinią. Najbardziej trwałe jaskinie mamy w wapieniach. Tatrzańskie najsilniej rozwinęły się w plejstocenie. W okresach między zlodowaceniami topniejące lodowce górskie dostarczały takich ilości wody, że bez trudu mogło powstać wiele kilometrów korytarzy, pochylni i studzien. Powstawał "teren" pod przyszłą działalność grotołazów!

Jaskinie, po których najczęściej chodzą grotołazi, mają przebieg pionowy. Są one trudne technicznie, a przejście ich wymaga dobrej znajomości technik linowych, praktyki i kondycji. Aby móc pokonywać jaskinie, czyli jak mówi się w środowisku grotołazów "chodzić po nich", trzeba ukończyć kurs taternictwa jaskiniowego.

Kurs taternictwa jaskiniowego trwa minimum 2 sezony (letni i zimowy) i składa się z kilku szkoleń oraz co najmniej dwóch obozów tatrzańskich (jeden letni, jeden zimowy). Po przejściu wymaganej ilości jaskiń pozostaje zdać egzamin na Kartę Taternika, która jest w naszym kraju dokumentem stwierdzającym posiadanie wymaganych kwalifikacji. Nie posiadając uprawnień, po jaskiniach pionowych poruszać się można tylko w ramach kursu i z instruktorem taternictwa jaskiniowego Polskiego Związku Alpinizmu.

Najgłębszą jaskinią w Tatrach jest Wielka Śnieżna-Litworowa o deniwelacji 814 m (-807, +7) i około 22 km długości. Posiada 5 otworów, dzięki czemu można realizować w niej różne warianty przejść o różnym stopniu trudności. Te najtrudniejsze wymagają bardzo sprawnego 6-7-osobowego zespołu, który jest w stanie, podczas jednego wejścia, powiesić i ściągnąć setki metrów lin. W Tatrach jest 13 jaskiń i systemów jaskiniowych o głębokości ponad 100 m. Tylko 8 z nich jest udostępniona przez TPN do ruchu taternickiego. Kiedy w swojej karierze grotołaza przejdzie się największe i najtrudniejsze tatrzańskie, to zaczyna się myśleć o eksploracji, czyli o odkrywaniu nowych jaskiń lub nowych korytarzy w już istniejących jaskiniach.


Ptasie, na obejściu posterunku wysuniętego (wrzesień 2000).
Ptasia Studnia, partie sądeckie. Fot. Anna Antkowicz

Ptasia Studnia. Studnia Wscietoperzy.
(czerwiec 2000, Jaskinia Ptasia)

Eksploracja to najprzyjemniejsza, ale i najtrudniejsza dziedzina taternictwa jaskiniowego. Podnieca ona faktem, że nikt nie jest w stanie do końca przewidzieć, czy to co przed chwilą odkryliśmy odsłoni się (czyli po naszemu: puści) setkami metrów korytarzy czy skończy za zakrętem zawaliskiem nie do przejścia. Podnieca tym, że jesteśmy pierwszymi ludźmi stąpającymi po nieznanych dotąd miejscach. Aby osiągnąć sukces w eksploracji, nie wystarczy mieć szczęście, żeby przejść trudną jaskinię, nie wystarczy chcieć. Potrzebny jest zespół ludzi, dużo sprzętu i pieniądze, czyli klub, bo w nim najlepiej realizować swoje jaskiniowe marzenia. W klubie nauczysz się, jak nie dać się jaskini, jak działać w zespole i współpracować z innymi. Tu znajdziesz sprzęt na realizację swoich pomysłów - skompletujesz zespół ze znanych ci ludzi. Tu wiesz na kogo możesz liczyć i w jakim stopniu.

W Polsce są 23 kluby zrzeszone w Polskim Związku Alpinizmu. Większość z nich ma osobowość prawną. Z tych klubów 7 zorganizowało swoją działalność przy PTTK. Są to: Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego, Sądecki Klub Taternictwa Jaskiniowego, Sopocki Klub Taternictwa Jaskiniowego, Speleoklub Częstochowa, Speleoklub Gliwice, Speleoklub Olkusz i Tarnogórski Klub Taternictwa Jaskiniowego. Najstarszy z nich to Speleoklub Częstochowa, który powstał już w 1956 r. Każdy z tych klubów wpisał się na stałe w historię taternictwa i alpinizmu jaskiniowego i każdy z nich prowadzi aktualnie działalność jaskiniową.

To co przeżywa się chodząc po pionowych jaskiniach nie odda żaden opis ani najlepiej nakręcony film. Jesteś aktywny, nie lubisz bezczynności, lubisz góry i nieznane - to przyjdź na kurs w najbliższym ci klubie. Jest to szansa i na wspólną przygodę i na niezapomniane wrażenia.

Anna Antkiewicz


Kluby taternictwa jaskiniowego PTTK:

  • Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego
    ul. Westerplatte 5, 31-543 Kraków
    www.kktj.prv.pl
  • Sądecki Klub Taternictwa Jaskiniowego
    ul. Rynek 9, 33-300 Nowy Sącz
    www.sktj.republika.pl
  • Sopocki Klub Taternictwa Jaskiniowego
    ul. Bohaterów Monte Casino 49/2, 81-767 Sopot
    www.epimenides.prv.pl
  • Speleoklub Częstochowa
    Al. NMP 39/41, 42-200 Częstochowa
  • Speleoklub Gliwice
    ul. Rynek 12, 44-100 Gliwice
  • Speleoklub Olkusz
    ul. Rynek 20, 32-300 Olkusz
  • Tarnogórski Klub Taternictwa Jaskiniowego
    ul. Górnicza 7, 42-600 Tarnowskie Góry

Ptasia Studnia, Sala Słoneczka które
ogrzało nasze kości na Kazanicy, odkryta
w 2000 r przez członków SKTJ

Północy otwór Jaskini Czarnej
(luty 2000). Fot. Józef Kołodziej

 

Wydawca: Zarząd Główny PTTK, ul. Senatorska 11, 00-075 Warszawa
Adres redakcji: Centralna Biblioteka PTTK im. K. Kulwiecia, ul. Podwale 23, 00-261 Warszawa tel. (0-22) 831-80-65, fax (0-22) 826-22-05, e-mail:  cb@pttk.pl
webmaster@pttk.pl
Kolegium redakcyjne: Andrzej Gordon (redaktor naczelny), Maria Janowicz (sekretarz redakcji), Łukasz Aranowski, Ryszard Kunce, Halina Mankiewicz, Cecylia Szpura, Bogusław Wdowczyk, Redakcja zastrzega sobie prawo skracania i adiustacji tekstów.
Korekta: Ewa Stempniewicz