Jacek Samolej

W dniu 18 maja 2001 r. odszedł od nas przedwcześnie zasłużony działacz, kolega i przyjaciel Jacek Samolej. Na cmentarzu w Słupsku w dniu 22 maja br. nad trumną bliskiego nam działacza pochylił się sztandar słupskiego PTTK. W pogrzebie oprócz najbliższej rodziny, uczestniczyło kilkuset przyjaciół, bo Jacek tylko takich miał, z którymi współpracował i uprawiał turystykę. Sekretarz Regionalnego Oddziału PTTK w Słupsku przypomniał drogę życiową Jacka Samoleja, Jego zasługi w 32-letniej pracy na rzecz Towarzystwa i pożegnał go w imieniu Zarządu Głównego PTTK, Regionalnego Oddziału PTTK oraz całej rzeszy przyjaciół i kolegów.

Jacek Samolej urodził się 11 października 1948 r. w Słupsku i tu uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej. W 1972 r. ukończył Wydział Chemii Politechniki Gdańskiej. Podczas studiów 12 maja 1970 r. został członkiem PTTK. Działanie w Towarzystwie stało się jego największą pasją. Pełnił następujące funkcje: był członkiem zarządu Oddziału PTTK przy "Stoczni w Ustce", członkiem Zarządu Wojewódzkiego PTTK w Słupsku, przewodniczącym Wojewódzkiej, a następnie Regionalnej Komisji Turystyki Górskiej i Narciarskiej, członkiem zarządu Regionalnego Oddziału PTTK w Słupsku, członkiem Zarządu Głównego PTTK, członkiem Komisji Górskiej ZG PTTK, prezesem Klubu Turystyki Górskiej "Cepry" w Słupsku.

Jacek Samolej był duchowo związany z górami i turystyką górską. Był zagorzałym miłośnikiem i propagatorem tej dyscypliny turystycznej -- przodownikiem turystyki górskiej. To komisja pod jego przewodnictwem przyznawała najwięcej odznak górskich, a przecież żyjemy i mieszkamy nad morzem. Interesował się również krajoznawstwem.

Za działalność społeczną w Towarzystwie był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany, m.in. złotą odznaką "Za zasługi w rozwoju turystyki w województwie słupskim", złotą i srebrną Honorową Odznaką PTTK, Medalem 50-lecia PTTK.

Jacek Samolej był człowiekiem, przyjacielem, kolegą i działaczem, który nie miał wrogów. Cechował go życzliwy i przyjacielski stosunek do wszystkich, którzy go znali i z nim się stykali. Jego nagłe odejście stało się tragedią nie tylko dla najbliższych, ale i dla kolegów i przyjaciół.

Żegnamy Cię Drogi Jacku, zachowując w pamięci Twoją wiecznie uśmiechniętą twarz, życzliwość do ludzi i dobry humor.

Janusz Grabowski