EURO RANDO 2001

Pomimo wszechstronnego rozwoju cywilizacji i techniki piesze wędrówki nadal pozostają fenomenem niezwykłym, najlepszym i najczystszym sposobem poznawania świata. Jedna z form upowszechniania wędrowania powinna dzisiaj polegać na sukcesywnym przybliżaniu a następnie likwidowaniu granic pomiędzy państwami.

Przełęcz Dukielska. Rozpoczęcie polskiego odcinka EURO RANDO. Przejście graniczne w Barwinku. Fot.: H. Drabik-Ziegler

Już od roku z inicjatywy Europejskiego Związku Wędrownictwa odbwa się ogólnoeuropejska impreza, której podstawowym celem jest ukazanie wkładu młodego pokolenia w jednoczenie współczesnej Europy. W dniach od 6 kwietnia do 27 maja 2001 roku turyści właśnie rozpoczęli przemierzanie dwóch polskich tras EURO RANDO, których zakończenie nastąpi w Strasburgu (w okresie 27-30 września 2001). Odcinek karpacki przebiegał od Przełęczy Dukielskiej do Chochołowa, a odcinek sudecki z Boboszowa do Jakuszyc. Dzień 6 kwietnia 2001 roku był równocześnie inauguracją wędrówek Euro Rando po międzynarodowym szlaku E-3 (niegdyś E-B, czyli Eisenach-Budapeszt), wiodącym przez polskie góry.

Wędrówka piesza, zdrowa i przyjazna środowisku, preferowana przez młodzież jako jedna z najlepszych form spędzania wolnego czasu, robi coraz większą karierę. Polskim turystom towarzyszą wędrowcy z innych krajów, a najwyższe władze państwowe przykładają do całej inicjatywy wielką wagę, czego dowodem stało się objęcie patronatu nad EURO RANDO przez prezydentów Polski i Słowacji -- Aleksandra Kwaśniewskiego i Rudolfa Szustera.

Wybór Przełęczy Dukielskiej (500 m) na początek marszu polskich tras imprezy kryje w sobie oprócz krajoznawczych także istotne wątki historyczne. To tędy przebiegały jedne z najstarszych i zarazem najważniejszych traktów handlowych z północy na południe Europy, a w okresie I i II wojny światowej toczyły się krwawe i rozstrzygające o dalszych losach kontynentu bitwy. I właśnie z tego powodu organizacja imprezy EURO RANDO na przełomie tysiącleci ma pokazać rolę wędrownictwa ze szczególnym w nim udziałem młodego pokolenia.

W Strasburgu ok. 4000 uczestników imprezy spotka się pod koniec września 2001 roku z przedstawicielami Rady Europy. Każda z tras wyposażona została w specjalny eurofon do nagrywania istotniejszych zdarzeń oraz dokumentowania ciekawostek podczas pokonywania trasy. Kierownicy grup mają też książki pamiątkowe, wyróżniają ich specjalne "firmowe" skafandry i czapeczki.

6 kwietnia 2001 roku turyści reprezentujący Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Klub Słowackich Turystów oraz Klub Czeskich Turystów rozpoczęli wielką wędrówkę do centrum Europy z metą we francuskim Strasburgu. Wielkie zasługi dla całej inicjatywy położył prezydent Europejskiej Federacji Wędrownictwa -- Jan Havelka z Pragi.

Jako gospodarz rozpoczęcia EURO RANDO 2001 w Polsce wystąpił na Przełęczy Dukielskiej prezes Oddziału PTTK w Krośnie -- Jan Turek. Najwyższe władze państwowe reprezentował ambasador Polski na Słowacji -- Jan Komornicki, który odczytał list gratulacyjny od prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej -- Aleksandra Kwaśniewskiego.

Prezydent Słowacji przysłał na Przełęcz Dukielską swojego specjalnego przedstawiciela. Zarząd Główny PTTK a jednocześnie organizatora EURO RANDO w Polsce reprezentowali wiceprezes ZG PTTK -- Marek Staffa i zastępca Sekretarza Generalnego ZG PTTK -- Ryszard Kunce. Było też obecne kierownictwo administracyjne Dukli i słowackego Svidnika oraz obwodowe władze Straży Granicznej z obydwu krajów. Gratulacyjne adresy skierowali do uczestników EURO RANDO wicepremier Janusz Steinhoff oraz kierownictwo Urzędu Integracji Europejskiej i Polskiej Organizacji Turystyki. Główny organizacyjny wysiłek podczas imprezy w terenie wzięły na siebie oddziały PTTK -- na trasie karpackiej: w Krośnie, Jaśle, Gorlicach, Krynicy, Nowym Sączu i Nowym Targu, a w Sudetach -- oddziały PTTK w Międzygórzu, Stroniu Śląskim, Ząbkowicach Śląskich, Wałbrzychu, Kamiennej Górze i w Jeleniej Górze.

Główny organizacyjny wysiłek podczas imprezy w terenie wzięły na siebie oddziały PTTK -- na trasie karpackiej: w Krośnie, Jaśle, Gorlicach, Krynicy, Nowym Sączu i Nowym Targu, a w Sudetach -- oddziały PTTK w Międzygórzu, Stroniu Śląskim, Ząbkowicach Śląskich, Wałbrzychu, Kamiennej Górze i w Jeleniej Górze.

O skali całego przedsięwzięcia świadczyć może fakt, że do Strasburga wędrują obecnie uczestnicy imprezy- -sztafety na trasach z Grecji, Finlandii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Francji, Portugalii, Hiszpanii, Danii, Włoch, Słowacji, Czech i Polski.

Na koniec dość niezwykła refleksja z krótkiego spotkania z ambasadorem RP na Słowacji -- Janem Komornickim. Pan Jan to przecież, jeszcze nie tak dawno wiceprezes ZG PTTK, a przez lat wiele naczelnik GOPR, współtworzący historię przede wszystkim ratownictwa tatrzańskiego. Pan ambasador stale z ogromną sympatią i wzruszeniem wspomina swoje związki z górami, a każdy, nawet krótki albo przypadkowy powrót na szlak czy lub do schroniska, celebruje z wyjątkowym pietyzmem. Nawyk do obcowania z górami zaczął od niedawna krzewić również wśród służby dyplomatycznej relacjonując w słowackim radiu ostatni wyjazd przedstawicieli tej służby w Wysokie Tatry.

Cóż -- góry nie tylka uczą, dają fizyczne i psychiczne wytchnienie, ale generalnie łagodzą obyczaje. Mogą być też np. na podstawie powyższej relacji nie tylko drogowskazem na sposób życia dla dzisiejszej młodzieży, ale inspiracją nawet dla dyplomatów. Kiedy przeżywa się podobne sytuacje, a osobiście stale bywa w górach, naprawdę można odnieść satysfakcję z obrania właśnie takiej a nie zupełnie innej życiowej drogi...

Andrzej Matuszczyk